“Winnen WFM Award voelt als erkenning voor mijn vak”

In september 2019 lanceerde Vlirdens de WFM Awards: een nieuwe prijs voor de beste workforce management professionals van Nederland. Eén van de winnaars in de categorie ‘non-profit’ was Esther van Gils, werkzaam bij zorginstelling ZoZijn in Wilp, bij Deventer. Esther won de juryprijs. Hoe kijkt ze nu, een halfjaar later, terug op het winnen van deze Award en wat heeft het haar gebracht?

Esther, neem ons eens mee terug. Hoe hoorde je dat je genomineerd was?
Ik had zelf een collega aangedragen en bewust gewacht met het haar te vertellen totdat de sluitingsdatum was verstreken. Ik dacht: dan kunnen ze míj geen hak zetten, haha. Maar wat gebeurt: toen die collega werd gebeld door Vlirdens over haar officiële nominatie zei ze: alleen als ik ook zélf iemand mag nomineren. En toen noemde ze mijn naam.
Zo ben ik alsnog in beeld gekomen als genomineerde, hoewel ik hoopte daar onderuit te komen.

Wat was je reactie?
Gemengd. Ik ben niet iemand die graag op de voorgrond treedt. Maar toen ik er wat langer over nadacht en ook de onderbouwing van mijn collega’s hoorde, vond ik het eigenlijk een hele eer.

Wat waren hun argumenten?
Ze zeiden, dat ze altijd bij mij voor advies terechtkonden – ik zat als projectcoördinator tussen de manager en de planners in – en dat ik goed kon luisteren. Ze zagen dat ik actief verbinding zocht in de organisatie. Ook was ik samen met de financiële afdeling bezig met een capaciteitstool om meer inzicht te verschaffen aan planners in het grotere geheel.

Hoe ging het verder na je nominatie?
Ik werd geïnterviewd door twee leden van de jury. Dat voelde als een sollicitatie! Het was een lang gesprek; ik werd echt doorgezaagd. Pittig, maar ook erg leuk. Ik kreeg kritische vragen waar ik echt over moest nadenken. Ze gingen de diepte in. Ik kon aan de manier van vragen stellen merken dat ze vakinhoudelijk absoluut wisten waar ze het over hadden. Ik kijk er positief op terug.

En toen…kwam het WFM Congres waar je zou horen of je had gewonnen. Hoe spannend was dat?
Heel spannend! Zoals gezegd, ik treed liever niet op de voorgrond en er was sprake van dat alle genomineerden op het podium moesten komen. Daar zag ik nogal tegenop, dus ik had voor de zekerheid een wijntje gedronken om wat losser te worden, haha. Toen Bart van der Wijst, één van de directeuren van Vlirdens, de envelop met de verlossende boodschap vastpakte, keek hij míj aan en zei ‘hou je het nog vol?’. Toen dacht ik: “Shit! Ik ben het! Ik ga ‘m winnen!” Eenmaal op het podium was ik sprakeloos en kon ik alleen nog uitbrengen dat ik zo trots was op het team. Wat ook echt zo is.

Heeft de Award een mooi plekje gekregen?
Jazeker, die staat op het werk. En daar hoort-ie ook te staan. Het klinkt als een cliché, maar dit is echt een prijs voor het team. Het is niet mijn Award, het is een teamprestatie. Je doet het altijd samen.

Wat heeft het winnen van de Award je opgeleverd?
Best veel. Allereerst kreeg ik meer naamsbekendheid binnen Zozijn. Ik stond op de ‘WC-poster’. Dat moet ik even uitleggen: er hangt bij ons op de WC’s een poster met tweewekelijkse nieuwtjes over de organisatie. Dus ik hoorde ineens ‘hee, ik zag je op de WC-poster’! Ik merkte ook dat intern mijn rol serieuzer werd genomen. Zo van ‘ze heeft een prijs gewonnen, dan zal ze er ook echt wel verstand van hebben’. Ik werd daardoor vaker gevraagd om advies en om mee te denken. Voor mij persoonlijk voelde het ook als erkenning. Ik doe mijn werk vol overgave en wil altijd van de hoed en de rand weten. Deze prijs geeft me een goed gevoel over mijn vakkennis.

Hoe kijk je er nu op terug?
Met heel veel plezier! Ik heb ook al iemand op het oog die ik dit jaar wil nomineren. Een collega die zó aan het groeien is de afgelopen twee jaar. Ze komt zelf niet uit de planning en is zich enorm aan het ontwikkelen. Ze heeft de moeilijkste locatie, met ingewikkelde projecten, en ze draait er haar hand niet voor om. Mooi om te zien. Maar ik zeg nog niet wie het is….dat hou ik nog even voor me.
Wat ik extra leuk vond, was om de juryprijs te winnen. Bij een publieksprijs gaat het toch meer om wie het grootste netwerk heeft en mensen weet te mobiliseren. De vakjuryprijs heeft meer prestige voor mij.

Hoe gaat het nu in je functie bij Zozijn?
Dit is vers van de pers: ik ga iets nieuws doen. We zitten al 4 maanden zonder manager en ondanks sollicitatierondes is daar niks uit gekomen. Nu heeft de directeur mij gevraagd of ik de rol van teamleider op me wil nemen. Ik was wat aarzelend: ik ben prima tevreden met mijn huidige rol en managen is ook een hoop gedoe. Maar ik krijg nu de kans om een jaar uit te proberen of het me bevalt, in eerste instantie operationeel en als ik dat wil, kan ik op termijn ook het strategische stuk er bij pakken. Deze kans pak ik natuurlijk met beide handen aan.